Yaklaşık 15 dakikadır, 7. kattaki balkonumdan aşağıya, biricik sokağıma, güzel bahçeme doğru bakıyorum... Tabii düşünceler hiç vakit kaybetmiyor, sürü kuşları gibi hemen kafamı sarıveriyorlar... Diyorum ki içimden, "şu bahçeye bak Oya, şu balkondaki sardunyalara, burada karanlıkta dikilen sen misin? Bu ev senin mi..? ne zamandır? Daha 7-8 ay önce buraya ilk bakışımızı hatırlıyorum, evi ilk gezişimizi... O zaman da ilk ışığına vurulmuştum; benim küçük yuvamın sarı, aydınlık ışığı vardı onda da... Ya o Salacaktaki küçük yuva..? Tuhaf ama bendim orada yaşayan da; sanki benden bir tane daha... 8 ay önceki Oya; sazı başka, sözü başka, bir tek özü aynı...
Daha da geriye gidersem, yine bambaşka bir hayat karşımda. Oradaki genç kadın da benden bir parça; keşke dokunabilsem... Evi, giysisi, derdi, tasası, sevinci başka Oya'lar...
Şimdiki ben ben'im de, acaba oradaki Oya'lar, hala o hayatları mı yaşıyorlar..?
Zaman değil tam olarak algıladığım; boyut desem güler misiniz..?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder