Bugün ilk kez denedim. En sevdiğim klasik müziklerden olan Mozart Piano Concerto No.21 Andante'yi koydum, ışıkları söndürdüm, kırmızı mumlarımı yaktım. Meditasyona yabancı insanlar için ilk önce nefes egzersizleri öneriliyordu. Derin derin nefes alıp verdim ben de. Bunu daha önceleri daha çok yapardım; hem de arabada, otobüste, en cok da vapurda, dosya arasından fakamı kaldırıp dışarılarıyı izlediğimde; kısaca her yerde... Hatırladım.
Sonra gözlerimi kapattım ve hayal kurmaya başladım. Önce kendimi boşlukta, sonra dönüştürmek istediğim gibi hayal ettim. Daha doğrusu bunların hepsini denedim. Tabii zihnimin izin verdiği ölçüde... Çünkü benim sevgili geveze zihnim hiç susmadı; öyle dedi, böyle dedi, hiçbişey demese, tamam şimdi susuyorum gör bak, dedi. Kızmadım. Dışlamadım zihnimi. Derin derin nefes alıp bağrıma bastım onu. Ne de olsa o da benim bir parçamdı. Kabul'dü. Kabül. Kabül.
Şimdilerde okuyageldiğim kitaplardan olan Eat, Pray, Love'daki Liz karakteri geldi aklıma hemen :)) çok komikti gerçekten onun meditasyon yaparkenki hali. Sürekli dünyevi şeyler düşünüyor, bir yandan da o sükunet halini çok aptalca buluyordu hehheh :)
Neyse... Evet bunları da düşündüm.., yaparken...
İlkti. Acemi ve umutluydu. Her ilk gibi...
Benim için bir de hatırlatmaydı aynı zamanda. İstediğim takdirde herbir şeyi olabileceğime ve yapabileceğime dair. Ama önce kendimi daha çok bilmem lazım değil mi? Onun için de biraz daha sessizliğe ihtiyaç var dostlar.
Yalnız şunu biliyorum; herşey ama herşey kendi içinde bir disiplin, emek ve enerji istiyor. Emek ve enerji tamam da ya disiplin..? Şu Alman mürebbiyelerimden biraz da huy kapabilseydim ... Burada tamamen spontane ve çağrışım yolu ile titreşen bünyeyi biraz ehlileştirmek icap ediyor. Onu beslemek gerek en başta. Burnunu tıkayıp yemeği tıkmak değil tabii ki kastettiğim. Ona sağlıklı ve sevdiği besinler vermek mesela. Onu anlamak için can kulağıyla dinlemek ve biraz da şımartmak gerek.
Sonra görücez bakalım neler olacak? Ne demişler, yola çıkmadan yol görünmez.
Her yol zenginleştirir unutmayın.
Biraz da bu gözlükten hayata bakalım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder