Buradaki zeytin agaclari da bu tarihlerde Oya'yi gordu ve benim artik olmadigim bir zamanda baska insanlari gormeye devam edecekler...
Keza fotografta gordugunuz Apollo Tapinagi... Insanlar M.O 330-30 yillarinda bu tapinakta tapinmislar, bu merdivenden inmisler, bu cografyayi gormusler...
Simdi o insanlar yoklar. O suretler bir daha var olmayacak; o hayatlara dair hikayelerin yenileri bir daha yazilmayacak. Ama bir sekilde olacaklar, hatta belki de su anda var olmaktalar... Baska hikayelerde... Uyanmis bulacaklar kendilerini birden biraktiklari yerde...
Yaninda goturdukleri sadece ruhlari olacak. Bir an evvel terk ettikleri alemdeki sevgileri, mutluluklari ve sevincleri dunyadaki cennetleri olarak koruyuculari olacak. Ayni alemdeki korkulari, hasetleri ve pismanliklari ise dunyadaki cehennemleri olarak peslerini hic birakmayacak. Hesap verecek ruh tum oklarin kendine dondugu yerde ne kadar sevdim diye ve belki bir kere daha cekecek pismanlik cezasini belki de odedigi bir omur bedelle...
XII. Yuzyil Sufisi Sadi:
"Bir mezar acilip kulleri cikarttiginda, zengin ile yoksulu kim ayirt edebilir?"
Bu e-posta, Turkcell BlackBerry ile gönderilmiştir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder